بس است

مدتها از آخرین نوشته من می گذرد دایی و حالا امروز مخاطبم خود شما هستید.

از آنجا که خدا به ما گفته که شهید همیشه زنده است، از آنجا که میدانم شهید اختیاراتی دارد و می تواند به دنیا سر بزند، از آنجا که میدانم حتما از خبرهای این روزهای دنیای بدحال ما باخبرید، شما را به اربابتان به سیدالشهدا علیه السلام قسم می دهم که اگر می توانید کاری کنید.

کاری کنید که بس شود که تمام شود این مظلوم کشی ها، این مسلمان کشی ها، این آدم کشی ها...

بخدا دیگر دل من طاقت تحمل درد دیدن کشته ها و شنیدن این خبرها را ندارد. بدیش اینجاست که نمیتوانم خود را به خواب بزنم و ادای آدمهای الکی خوش را در بیاورم و انگار که نه انگار اتفاقی درد میفتذ. من نمیتوانم فراموش کنم تصویر آن تا دیروز کوچکترین شهید غزه(که امروز کوچکترینش یک جنین نه ماهه درحل تولد است). نمیتوانم از یاد ببرم خبرهای جنایات تکفیری های لعنتی و داعشی های ریشه گرفته از وهابیت آمریکایی و صهیونیستی و انگلیسی و سعودی. نه حتی مسلمانان پاچنار و سومالی و خیلی جاهای دیگری که گاهی به جرم شیعه بودن حق حیات ندارند، از یاد رفتنی نیستند.

هرچند می دانم پایان  این جنایت ها و آدمکشی ها به دست آن مصلح موعود امکان پذیر است اما شما هم دعا کنید.