وصال جانان

وقتی قرار باشد انسان یک جان داشته باشد برای فدا کردن

پس چرا آن را در راه معشوق ابدی و ازلی فدا نکند؟

چرا آن را در راه وصال جانان ندهد؟

آن هم به زیباترین و عاشقانه ترین شیوه

خوشا به حال محمد که به اینجا رسیده بود.

شروعی دوباره

شاید بیش از یکسال از آخرین باری که برای شهید نوشته ام می گذرد، شاید هم بیشتر... به هرحال خیلی دلم سوخت وقتی دیدم سرور وبلاگ قبلی خراب شد و نوشته های من هم از دنیای مجازی حذف شد.
حالا تصمیم گرفته ام دوباره شروع کنم و این بار با عزمی استوارتر از قبل. این بار می خواهم بیشتر کشفش کنم تا بهتر بتوانم بنویسم.
فهمیده ام که از شهید محمد چمنی، هرچند که خواهرزاده ی ایشان هستم، هیچ نمی دانم.