لبیک گویان به ندای ارباب

دانشجوی مهندسی دانشگاه شریف باشی و یکباره همه چیز را رها کنی و بروی جبهه؟ خیلی عجیب است. حالا من که در آن زمان و شرایط نبودم ، شاید آن موقع کمی عادی تر بوده اما الان در مخیله من و خیلی های دیگر مثل من نمی گنجد که چنین کاری را انجام بدهیم. آن هم از دانشگاه شریف دل بکنیم و برویم، آن هم کجا؟ جایی که مرگ و زندگی مرز باریکی با هم دارند و مرگ در هر لحظه پیش چشم آدم تکرار می شود.

نمی دانم، شاید برای آن زمان هم چنین کاری عجیب بوده، که اگر نبود خیلیها این کار را می کردند. ولی چیزی که می دانم اینست که خیلیها نمی رفتند جبهه، فقط بعضی ها می رفتند. شاید اگر خیلیها می رفتند الان اوضاع متفاوت تر بود، جنگ آن همه طول نمی کشید و الان این همه ادم مدعی و طلبکار از شهدا و خانواده های شهدا وجود نداشتند که تا اسم شهید می آید بگویند سهمیه و مزایا و اینها را بکوبند بر سر خانواده ها و فرزندان شهدا! نمیدانم اگر الان هم جنگ بشود و بگویند به شما مزایا و سهمیه می دهیم چند خانواده حاضرند پدر، شوهر و پسرشان را بفرستند برای جنگیدن؟!

وقتی خودم را جای شما می گذارم مطمئن میشوم که من با سابقه و پیشینه های ذهنی و اعتقادی خودم، دانشگاه را ول نمی کنم. توجیهاتم هم زیاد است برای این کار... نمیدانم شاید من هم جزو همان کسانی باشم که در صحنه کربلا بخاطر بهانه های واهی حاضر نبودند اما مطمئنم که شما و امثال شما همان کسانی هستید که به ندای "هل من ناصر ینصرنی" ارباب لبیک گفتید و با وجود همه دلایلی که می توانست مجابتان کند برای نرفتن، رفتید و مردانه جنگیدید.

پ.ن: راستی،محرم نزدیک است.

صحبتهایی از شهید را پیدا کردم درباره جبهه و کربلا:

ما که زیارت عاشورا می خوانیم و همیشه آرزو می کنیم که ای کاش در روز عاشورا و در صحنۀ عاشورا می بودیم و امام حسین(ع) را یاری می کردیم،

اینک این گوی و این میدان. 

جبهه، کربلاست و امام و رهبر ما نیز پیرو امام حسین(ع) است 

پس باید به جبهه برویم و امام زمانمان را یاری کنیم. امروز است که پیروان واقعی امام حسین(ع) مشخص می شوند. امروز روز آزمایش ما مسلمان هاست تا صداقت و ایمانمان را نشان دهیم.